Anna Marie is van grote civieltechnische projecten overzien
Het verhaal van Anna Marie
"Geen technische uitdaging is voor mij te groot, zolang ik maar in de uitvoering mag werken."
Toen Anna Marie klaar was met haar hts-opleiding civiele techniek (weg- en waterbouw) was ze 24 jaar. Nog te jong om direct te gaan werken, vond ze, en dus stapte ze op het vliegtuig naar China om er een tijdje rond te reizen. Met nieuwe energie, ervaringen en perspectieven keerde ze begin jaren negentig terug naar haar studiestad Dordrecht, waar ze via een detacheringsbureau in aanraking kwam met gemeente Rotterdam.
Wat was je eerste indruk van gemeente Rotterdam?
‘Rotterdam trok me wel. Ik dacht: kennismaken kan geen kwaad, en toen ik binnenkwam viel het me op dat er zoveel jonge mensen werkten. Ik voelde me er meteen op mijn gemak. Qua werkzaamheden en projecten was er ook onwijs veel te doen. Ik wist meteen dat ik naar buiten wilde, en niet binnen wilde blijven. Met ‘buiten’ bedoel ik natuurlijk de bouwkeet, het werk van de aannemer begeleiden. Binnen vindt de werkvoorbereiding plaats – dat leek me gewoon minder leuk.’
En, lukte dat, meteen ‘buiten’ aan de slag?
‘Toen ik begon met werken had je niet zoveel vrouwen in de techniek, en al helemaal niet buiten. Toch heb ik doorgezet. Dat ligt ook wel aan mijn karakter. Ik heb zoiets van: ik leer het wel, dan maak ik maar een keer een fout en overleggen we wel zes keer. Ik ben begonnen in de bodemsanering. In Kralingen heeft in het verleden een gasfabriek gestaan. We hebben daar onder de huidige bebouwingen diepe ontgravingen gedaan, grond afgevoerd en nieuw zand en grond aangebracht.’
In mijn tijd waren er niet zoveel vrouwen in de techniek, maar ik wilde dit en heb doorgezet!
Ben je altijd in de bodemsanering blijven werken?
‘Bodemsanering vond ik interessant, maar ik wist al snel dat ik mijn horizon wilde verbreden en bovendien directievoerder wilde worden – dat is een uitvoerder, maar dan bij de gemeente. Vervolgens heb ik tien jaar lang als directievoerder voor de aanleg van de nieuwbouwwijk in Nesselande gewerkt. Grootgrondverzet, bruggen, het hoofddoorvoergemaal, beton- en staalbouw – ik heb het allemaal gedaan en zo langzaam een stuk Rotterdam zien ontwikkelen tot hoe het nu is.’
Aan welk project heb je warme herinneringen?
‘In principe vind ik elk project leuk om te doen, zolang het maar buiten is. De staalbouwers die aan de hal van het centraal station werkten, kenden mij nog van de bruggen in Nesselande. Zo ben ik directievoerder van de stalen ‘haaienbek’ geworden. Een prachtig en uitdagend project. Ik had nooit verwacht dat het station zó belangrijk zou worden voor Rotterdam en voel me ontzettend trots als ik een glimp van het glanzende staal voorbij zie komen op de tv.
Ook heel leuk vond ik werken aan de Maastunnel. Ik had nog nooit iets met tunnels gedaan en de Maastunnel is vanwege de monumentstatus ook nog eens extra speciaal. Hoe zorg je ervoor dat zo’n tunnel aan de modernste wet- en regelgeving voldoet maar óók de zo bepalende, historische kenmerken behoudt? De renovatie van de Maastunnel was een hele bijzondere samenwerking met veel verschillende specialisten en belanghebbenden. En is ook nog eens op tijd opgeleverd!’
Kun je uitleggen wat je zo leuk vindt aan je werk?
‘Als directievoerder zit je continu in de uitvoering. Of een project nu klein of groot is: het werk gaat altijd door. Daar krijg ik veel energie van. Ook het contact met de aannemer en derde partijen vind ik leuk, lekker dynamisch. Je werkt nooit alleen. Gemeente Rotterdam is daarnaast een goede werkgever, met een prettige werkomgeving en collega’s. Toen ik werd gevraagd als directievoerder van de hal van het centraal station heb ik aangegeven dat ik maar vier dagen kon werken vanwege mijn drie kinderen. ‘Komt wel goed joh’, zeiden mijn collega’s. Dat geeft heel veel vertrouwen.’
Wil je ook aan de slag vóór Rotterdam? Ontdek je mogelijkheden bij ons ingenieursbureau.
