Het verhaal van Alex
‘Je moet steeds weer een goed resultaat willen neerzetten’
Alex van Vliet (60) is al 41 jaar werkzaam in de zorg- en welzijn. Sinds eind 2022 werkt hij als maatschappelijke werker voor volwassenen in het wijkteam Hillegersberg. Met meer dan 35 jaar ervaring in de maatschappelijk opvang koos hij bewust voor het wijkteam. Alex licht zijn keuze toe.
‘Na meer dan twintig jaar in verschillende leidinggevende en staffuncties wilde ik weer terug naar kern van het werk. Ik wilde doen waar ik jaren geleden de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening voor deed. Om daadwerkelijk iets voor anderen te kunnen betekenen, hoe groot of klein mijn rol of interventie ook is. Het leukste van werken in het wijkteam is de diversiteit. Geen dag is hetzelfde. En natuurlijk het contact met mensen.’
Topsport
‘Werken in het wijkteam zie ik als topsport. Omdat de diversiteit en complexiteit van de hulpvragen vaak het uiterste vragen qua vakkennis, professionele vaardigheden, focus en vindingrijkheid. Natuurlijk zijn niet alle casussen moeilijk en gewikkeld. Maar het werk vraagt wel om de juiste mindset. Net als een topsporter moet je steeds weer een goed resultaat willen en kunnen neer te zetten.’
‘Een casus die mij heeft geraakt? Ik denk aan de man van in de zestig met een jarenlange alcoholverslaving. Hij was immobiel en eenzaam, vond dat zijn leven geen zin meer had en was zich aan het dooddrinken. Samen met een collega bouwden we contact met hem op. Meneer vond het fijn om weer aanspraak te hebben als wij op huisbezoek kwamen. Hij had geen eigen hulpvraag maar we bespraken met hem de optie van wonen in een woongroep voor alcoholisten. Eerst leek dat hem niks. Maar na verloop van tijd kreeg hij er wel oren naar.’
Uitvaart
‘Helaas is het er niet van gekomen. Meneer is op een nacht gevallen en was er slecht aan toe. Door onze bemoeienis werd hij in het ziekenhuis opgenomen. Kort daarna overleed hij. Mijn collega en ik zijn naar zijn uitvaart geweest om het af te sluiten. We waren totaal verbaasd dat daar zo veel mensen aanwezig waren. Heel passend en zoals hij zelf had gewild, herdachten we hem op zaterdagochtend om 11 uur met een borrel. Dan weet je: het leven heeft vele verschillende gezichten.’
